Gotowanie pod ciśnieniemjest proces gotowaniajedzeniepod wysokim ciśnieniemparowy, wykorzystujący wodę lub płyn do gotowania na bazie wody, w zamkniętym naczyniu znanym jako aszybkowar. Wysokinaciskogranicza gotowanie i tworzy wyższe temperatury gotowania, które gotują jedzenie znacznie szybciej.
Szybkowar został wynaleziony w XVII wieku przez fizykaDenis Papin, i działa poprzez usuwanie powietrza z naczynia i wychwytywanie pary wytworzonej z wrzącej cieczy. Służy do podniesienia ciśnienia wewnętrznego do jednej atmosfery powyżej temperatury otoczenia i zapewnia wyższą temperaturę gotowania w zakresie 100–121 °C (212–250 °F). Wraz z wysokim transferem ciepła z pary pozwala na gotowanie w czasie od połowy do jednej czwartej czasu konwencjonalnego gotowania.
Prawie każde jedzenie, które można gotować na parze lub w płynach na bazie wody, można gotować w szybkowarze.[1]Nowoczesne szybkowary posiadają liczne zabezpieczenia, które zapobiegają utrzymywaniu zbyt wysokiego ciśnienia w szybkowarze. Po ugotowaniu ciśnienie pary obniża się z powrotem do ciśnienia atmosferycznego otoczenia, tak aby można było otworzyć naczynie. Blokada bezpieczeństwa zapobiega otwieraniu pod naciskiem wszystkich nowoczesnych urządzeń.
WedługMagazyn New York Times, 37% amerykańskich gospodarstw domowych posiadało co najmniej jeden szybkowar w 1950 roku. Do 2011 roku wskaźnik ten spadł do zaledwie 20%. Część tego spadku przypisuje się strachowi przed wybuchem, chociaż jest to niezwykle rzadkie w przypadku nowoczesnych szybkowarów, wraz z konkurencją ze strony innych urządzeń do szybkiego gotowania, takich jakkuchenka mikrofalowa.[2]Jednak szybkowary trzeciej generacji mają znacznie więcej funkcji bezpieczeństwa i cyfrowej kontroli temperatury, nie odprowadzają pary podczas gotowania, są cichsze i bardziej wydajne, a te udogodnienia pomogły ponownie spopularyzować gotowanie pod ciśnieniem.
